Letonis passejant per Barcelona
On 09/03/2009 by Roser GoulaA Letònia la gent es casa amb 20 anys i té fills abans dels 25. El Valdis i la Ruta, com a bons letonis, també ronden el quart de segle i ja tenen una nena que aviat farà 1 any. A Letònia, però, ells «van tard; han tingut la nena més tard de lo habitual» ens deien aquest cap de setmana mentre intentaven comprendre que l’Arnau i jo no estiguem encara ni casats ni embarassats.
L’any 2005 el Valdis era a Lübeck, Alemanya, fent un Erasmus i despedint-se de la vida estudiantil. Al cap d’uns mesos m’anunciava que es casava amb la seva xicota -preocupada perquè la resta de les seves amigues ja estaven casades. Aviat van tenir un gos i després una nena. Només tenen 25 i 26 anys respectivament i ja quasi ho tenen tot fet; si més no, la feina que fem els catalans a partir dels 30.
Seran pares joves però em pregunto si realment els hi val la pena hipotecar la seva joventut. Abans d’ahir va succeir una cosa que no havia passat mai: amb cara de cansament i de necessitar vacances, la Ruta em deia que ara mateix no es veia en cor de tenir un segon fill i recordava melancòlica els anys que podia viatjar per Europa o sortir amb els amics a veure vodka –perquè si una cosa tenen és que veuen molt!
You may also like
Compártelo:
- Haz clic para compartir en Facebook (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en WhatsApp (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Twitter (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en LinkedIn (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Pinterest (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para enviar un enlace por correo electrónico a un amigo (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para imprimir (Se abre en una ventana nueva)
2 comments
Archivos
- septiembre 2022
- junio 2022
- enero 2022
- noviembre 2021
- abril 2021
- abril 2020
- mayo 2018
- marzo 2018
- febrero 2018
- diciembre 2017
- agosto 2017
- julio 2017
- mayo 2017
- abril 2017
- marzo 2017
- febrero 2017
- diciembre 2016
- noviembre 2016
- octubre 2016
- septiembre 2016
- agosto 2016
- julio 2016
- junio 2016
- mayo 2016
- abril 2016
- marzo 2016
- febrero 2016
- enero 2016
- diciembre 2015
- noviembre 2015
- octubre 2015
- agosto 2015
- julio 2015
- mayo 2015
- diciembre 2014
- noviembre 2014
- septiembre 2014
- agosto 2014
- julio 2014
- junio 2014
- mayo 2014
- abril 2014
- marzo 2014
- febrero 2014
- enero 2014
- diciembre 2013
- noviembre 2013
- octubre 2013
- septiembre 2013
- agosto 2013
- julio 2013
- junio 2013
- mayo 2013
- abril 2013
- marzo 2013
- febrero 2013
- enero 2013
- diciembre 2012
- noviembre 2012
- octubre 2012
- septiembre 2012
- agosto 2012
- julio 2012
- junio 2012
- mayo 2012
- abril 2012
- marzo 2012
- febrero 2012
- enero 2012
- diciembre 2011
- noviembre 2011
- octubre 2011
- septiembre 2011
- agosto 2011
- julio 2011
- junio 2011
- mayo 2011
- abril 2011
- diciembre 2010
- noviembre 2010
- octubre 2010
- septiembre 2010
- agosto 2010
- julio 2010
- junio 2010
- mayo 2010
- abril 2010
- marzo 2010
- febrero 2010
- enero 2010
- diciembre 2009
- noviembre 2009
- octubre 2009
- septiembre 2009
- agosto 2009
- julio 2009
- junio 2009
- mayo 2009
- abril 2009
- marzo 2009
- febrero 2009
- enero 2009
- diciembre 2008
- noviembre 2008
- octubre 2008
- septiembre 2008
- agosto 2008
- julio 2008
- junio 2008
- mayo 2008
- abril 2008
- marzo 2008
- febrero 2008
- enero 2008
- diciembre 2007
- noviembre 2007
- octubre 2007
- septiembre 2007
- agosto 2007
Deu meu quina por!!!
I mira que jo soc molt partidaria d’aquestes coses, que quan dic q tinc ganes d casarme i tenir fills em diuen q estic boja i q quin mal rollo!
Pero reconec q encara em falten alguns anys per viatjar, com tu dius, i disfrutar una mica de la vida despres d’estudiar, en parella i sense fills!
Siauuu 😉
jajaja es nota que no sóc letoni!!! 29 i tot encara per fer!!! : )
Que tal, com va anar per Londres?? Per Paris genial!!! i quines creps!!! mare meva!!! (gràcies)
ens veiem